Przybycie dowódcy GST

Marvolo

Marvolo chwilę obserwował zachowanie innych Legionistów i samego Sheola, jego twarz przyjęła wyraz wściekłości i radości zarazem:

-Jak widzisz Spektralu, to Sheol Van Beliar mistrz Gwardii Stalowego Tronu.Przybył do Nas jako Ambasador Swego Bractwa i zarazem jako Nasz przyjaciel.
Po chwili spojrzał na krzesło na którym przed chwilą siadł Legiosnista:
Nie sądzę by to krzesło było twoje(Istotnie tak było, gdyż krzesło było wielkości stołu bilardowego, choć wtedy nie znano jeszcze tej gry)Po czym wskazał ręką na krzesło po swojej prawej ręce.

Spektral

Spektral uklonil sie i usiadl na krzesle wskazanym przez Marvola.

Sheol van Beliar

W czasie całej rozmowy Marvola ze Spektralem, Sheol przypatrywał się Mernie. Zamyślił się na chwilę, patrząc na jej schyloną głowę, a potem chciał klepnąć ją w ramię, jednak chyba przypomniał sobie że Orki nie lubią wzajemnego dotykania. Zamiast tego sięgnął za pas i wydobył dość potężny sztylet w pochwie. Na obu dłoniach wyciągnął do w kierunku Orczycy
- Merno, wstań proszę. Żadnemu Elfowi, Krasnoludowi, ni Orkowi, jeżeli nie jesteśmy w Naggaroth, nie każę przed sobą klękać, chyba że jest niewonikiem. Ty jesteś moją przyjaciółką. Nie znam zbyt dobrze obyczajów twego ludu, jednak przyjmij ode mnie tą broń, jako podarunek od wojownika dla wojownika, sojusznika. Nie jest to topór, jednak jeśli kiedyś zostaniesz pozbawiona przez los odpowiedniego dla twej siły oręża, może uratować ci życie. Sztylet ten wykuł Krasnolud, jest ciężki, a garda jego powinna pasować jak ulał do twej dłoni.

Elminster

Gdy Merna chciała wziąć sztylet do rąk, do sali wszedł ktoś, albo coś?Nikt nie wiedział co, bo wszedł do sali na czworakach.Gdy się wyprostował oczom zebranych ukazał się wielki troll.Te stworzenie było wysokie i szczupłe.Miał zielony kolor skóry, a jego włosy wyglądały jak mały krzak.Ramiona i nogi chude i niezgrabne.Stwór podszedł do Marvola
-Eee czy to jest ten dowódca Gwardi Stalowego Tronu.-Powiedział i podrapał się po szorstkiej jak kora głowie.

Merna

Elminster

Troll patrzał na cało to zajście, po czym zwrócił się do Marvola
-Przeszkodziłem w jakieś ważnej ceremoni?

Merna

Merna syknęła w stronę Elminstera i po cichu kazała mu się przymknąć, wyczekując reakcji Sheola.

Sheol van Beliar

Sheol nie zwrócił właściwie żadnej uwagi na zachowanie trolla. Chyba nie takie rzeczy już widział. Ze skinieniem głowy przyjął od Merny topór. Aż dziwne że Elf nie złamał się na pół, kiedy wziął do ręki ten oręż. Cofnął się o dwa kroki i wymachnął nim z łatwością, zadając powietrzu dwa ciosy, który rozrąbałyby człowieka na cztery części. Na jego zimnej twarzy błysnął na chwileczkę uśmiech, który można by nazwać szelmowskim. Przez sekundę wydawało się że wbije topór w stół, jednak zpoważniał znowu, uśmiech zgasł na jego wargach, a drzewce broni znalazło się za pasem. Jeszcze raz skinął głową ambasadorce i napełnił swój, jej, oraz Cezarowi kielich.
- Za sojusz, przyjaźń i wspólne batalie - wzniósł toast.
Wychylił wino i odstawiwszy naczynie na stół, przywołał gestem służącego. Coś mu cicho polecił, po czym zwrócił się do Marvola, siadając i poprawiając topór za pasem
- Cerarze, powiedz mi, dlaczego tak dziwnie się uśmiechałeś kiedy rozmawiałem z Twoją ambasadorką? Moim zdaniem jest przynajmniej dobra. Robi potężne wrażenie samym wyglądem, a w życiu nie spotkałem tak ogładnej Orczycy... - tu zatrzymał wzrok na stojącym obok trollu.

Marvolo

Marvolo kolejny raz usmiechnął się tak jak wtedy, ale z powagą:
-Mój dziwny uśmiech, nie był bynajmniej wyrazem ani pogardy ani tez złego nastawiena względem Merny, gdyż jest mi ona przyjaciółką którą przygranąłem i nauczyłem wszystkiego od podstaw.
Tu kolejny raz się usmiechnął:
-Wszystkich tych słów i manier ja ją nauczyłem.Była pojetną uczennicą jak widac.
Teraz jego uśmiech stał się jak najbardziej szczery:
-Po prostu uderzyła mnie cała zabawność tej sytuacji, bo co byś ty powiedział gdybyś widział jakim orkiem była 2 lata temu a teraz zasypuje Cię zwrotami, które gdyby przciętny ork usłyszał chyba natychmiast jego wnetrzności znalażły by się u jego stóp.A ty Sheolu zwracaj się do Mnie tak jak ja do Ciebie to znaczy po imieniu, Cezar- tak zwracają się do mnie obcy a ty tutaj obcym nie jesteś
Po czym nieznacznie skinął głową.

Elminster

Bestia podeszła do Sheola.
-Cześć.Nazywam się Elminster.-spojrzał na niego z uśmiechem
-Pewnie dziwisz się że czemu troll jest w tak wspaniałej gildi-Rzekł i puścił oko do Marvola.
-Byłem kiedyś człowiekiem, lecz wredna wiedźma zamieniła mnie w to coś.
Elminster podszedł do stołu.
-Znajdzie się dla mnie "duże krzesło"

Sheol van Beliar

Młody hrabia uśmiechnął się nieznacznie i skinął głową Cezarowi.
- Skoro chcesz, nie mam nic przeciwko, Marvolo. Przywykłem po prostu do tytuowania... Co do zachowania Merny... - tu zerknął przez ramię na Orczycę siedzącą blisko niego - Wypada tylko podziwiać twój talent pedagogiczny i jej pojętność. A jakie maniery prezentowała zanim nauczyła się etykiety, potrafię sobie wyobrazić. Miałem kiedyś pecha podczas jednej z podróży i zostałem wzięty do niewoli przez plemię zielonoskórych. Siedziałem w ich chatach dobre dwa tygodnie, więc zdołałem nieco poznać ich zwyczaje plemienne, oraz specyficzną etykietę. - Sheol łyknął wina, nałożył sobie na tależ kawałek przepiórki i dołozył sałatki. Podniósł wzrok na Elminstera. - Trolle też już na swojej drodze spotkałem, jako i złośliwych magów... Zdziwiłem się co robisz w Rivangoth, to wszystko. Nigdy dotąd nie widziałem tu takiego stworzenia.

Marvolo

Marvolo ucieszył się ze zwrócenia uwagi na Trolla:
-O, własnie dobrze ze mi przypomniałeś-wskazał ręka na owo wielkie krzesło które próbował zająć Spekrtal:
-Elminster, bym zapomniał siadaj z Nami.

Sheol van Beliar

Sheol pogryzając przepiórkę przyjżał się z zainteresowaniem interesującej grupie, jakby czekał co teraz się stanie, lub jakie powstaną tematy rozmowy.

Merna

Merna z nudów poczęła rozglądać się po sali. Widząc, że Sheol także zaczynał się już nudzić, powiedziała do Elminstera:
- Ty! Skoro jesteś taki silny, to chodź się ze mną bić - i w tym momencie wyciągnęła dwa toporki. Wyglądały bardzo licho przy lepszych i droższych toporach trolla. Orczyca, wiedząc, że z lepiej wyszkolonym i bardziej doświadczonym przeciwnikiem nie wygra, dopowiedziała: Aha, i pamiętaj. Jeśli mnie zranisz chociaż trochę, to przekonam Marvola, żeby Cię z gildii wyrzucił.... Prawda, mistrzu?....
Ostatnie zdanie zostało wypowiedziane w taki sposób, że przekonałoby szarżującą watahę nosorożców do zaniechania 'ataku'. Tymczasem zielonoskóra puściła oczko do Sheola i wpatrywała się pytająco w Marvola.

Marvolo

-No nie wiem nie wiem, Merno[...]-Marvolo nie mógł już ukryć swojego rozbawienia, ale nie tylko z powodu Merny i Elminstera bowiem wino poczęło udarzać mu do głowy.Roześmiał się na cały głos, dolał sobie wina wypił dwa łyki i zaczął mówic tonem który zadawał się do chichotu podobny:
-Wyjdzie na dwór to krew by tu bryzgała, a Elminstera nie wyrzuce bo sama zaczełaś.

Elminster

Troll spojrzał z litością na dwa toporki które wyciągnęła.
-Nie marnuj tego żelastwa i tak nie przebijesz mej grubej skóry.
-Ja broni nie używam to strata czasu-rzekł po czym zgniótł na miazge dzika którego miał przed chwilą zjeść, rzucił resztami tego byłego zwierzęcia przed talerz orczycy.
-Ja właśnie takie rzeczy robie z wrogami, chyba nie chcecie żeby Merna była na miejscu tego dzika.

Merna

- Ale panie - rozpoczęła Merna. - On mnie obraża samą swoją obecnością. Obrzydzenie mnie bierze, kiedy widzę tak ohydne, a przede wszystkim bezmózgie, istoty - zapewne orczyca nie zdawała sobie sprawy z ironii zawartej w swoim stwierdzeniu. - Powinno się go nauczyć dobrych manier. Zresztą Ty, mój mistrzu, też musisz na czymś ćwiczyć. Może pokażemy Sheolowi jak się w Złotym Legionie uczy trolle? - spytała wyzywająco z szelmowskim uśmiechem na twarzy. Każdy z oobecnych wyczuł, że Merna po prostu chce się przypodobać Sheolowi, ale Marvolo, w swoim stanie, nie dostrzegał teraz różnicy nawet pomiędzy stołem, a siedzącym na nim Elminsterem.

Elminster

Bestia spojrzała na Merne
-Byłem człowiekiem, a w tym czasie długo podróżowałem.Miałem wiele przygód, byłym i u elfów krasnoludów, drołów, niziołków i żaden z przedstawiciel tych ras nie powiedział że jestem bezmózgi.Ale bycie trollem ma swoje zalety.Np:nie musze mieć drabiny by sięgać do wysokich półek w bibliotece.Jeszcze jakieś pytania o zielona pani.

Merna

- Ale ma też za to pewne wady. Na przykład ubyło ci troszkę szarych komórek i stałeś się trywialną krwiożerczą bestią... - powiedziała Merna najspokojniej jak umiała po czym podniosła się z krzesła, bardzo szybko wyciągnęła jeden topór, rzuciła w twarz trolla resztkami dzika tak, by zasłonić mu widok i w tym samym momencie podcięła mu nogi tak, by nie mógł chodzić. - Już nie mam więcej pytań - dodała.

Sheol van Beliar

Sheol przyglądał się całej sytuacji powoli oskubując przepiórkę. Kiedy Merna w końcu zaatakowała, odsunął się z linii lotu resztek mięsa i dolał sobie wina, po czym wyciągnął dłoń z kielichem w stronę Marvola.
- Jak sądzisz - rzekł nachylając się do Cezera - Które wygra? Walczyłem już z trollami i uważam że Merna ma jakieś szanse... Swoją drogą, chyba należy podziwiać jej odwagę...
Jeżeli ktoś byłby na tyle trzeźwy, żeby zauważyć cokolwiek oprócz butelek i gąsiorków, spostrzegłby, że Mroczny Elf uważnie obserwuje przebieg walki.

Marvolo

Marvolo oparł swą głowę na pięsci na blacie stołu, jego wzrok coraz bardziej metniał, a po chwili wszystkim na sali dało się słyszeć głośne chrapanie...

Elminster

Elminster odsawił pusty talerz i puchar, wygodnie usadowił się w krześle, wyciągnoł wykałaczke i zaczął czyścić nią swe wielkie zębiska.Na merne nie zwracał najmniejszej uwagi.

Merna

Orczycę trochę zirytowało, że jej domniemany przeciwnik wcale nie chce z nią walczyć.
- Nie wiem, czy zauważyłeś, ale właśnie pozbawiłam cię możliwości chodzenia na jakieś cztery godziny.... - rzekła, ale na trollu nie zrobiło to najmniejszego wrażenia.
Zdenerwowana Merna w końcu się obruszyła, wylała trollowi piwo na twarz po czym uciekła poza zasięg elmisterowych ramion.

Elminster

Elminster obilzał twarz
-Dzięki lubie piwo.Troll zamnkął oczy i pogrążył się w jakimś pół śnie, ludziom wudawało się że coś szepta pod nosem.

Lucky

w tym momencie Lucky:
-Merno gdybyś się tak do mnie zaczynala dal bym ci porzadnego kopniaka i tym bardziej podziwiam cierpliwosc Elminstera