Przybycie dowódcy GST

Elminster

Elminster otworzył oczy.
-Dzięki Lucky może razem damy jej małą lekcje dyscypliny.

Merna

- To nie mnie potrzebna jest tu lekcja dyscypliny, obleśne stworzenie.... - spokojnie stwierdziła Merna. - I na Twoim miejscu raczej nie nadwyrężałabym nóg... - rzekła kąśliwie, po czym wzięła mały łyk wina.
Merna rzadko się kłóciła. Merna rzadko kiedy rozmawiała ze stworzeniami innymi niż Marvolo. Jej orkowa duma wolała siłowe rozwiązania. Jednak to zielone i wysokie stworzenie z poranionymi nogami wywoływało w niej mieszane uczucia. Bardzo nie lubiła styku ze stworami takimi jak ona kiedyś. A ten troll był dokładnie taki, jak każdy stereotyp orka, o czym orczyca dobrze wiedziała. Miała tylko nadzieję, że uda się go kiedyś odczarować, bo po jakimś czasie nie wytrzyma i po prostu go zabije.
Zabijanie kompletnie nie stanowiło dla niej trudności. Oczywiście - jak na ambasadora przystało, udawało jej się powstrzymywać rządzę krwi. Lekcje u Marvola czegoś ją nauczyły. Niestety - nauczyły ją za dużo. Otóż wyrobiła w sobie jakąś dziwną chęć do nawracanie wszelkiej głupoty, bo zaczęła uważać, że skoro ona wycierpiała te męki zwane 'myśleniem' i teraz nawet nie sprawiały jej bulu, to inne bezmózgie istioty też powinny się tego nauczyć. I między innymi dlatego wybiła do nogi mieszkańców wioski, w której kiedyś mieszkała (poza dwoma - oni potrafili zdefiniować pojęcie 'myśl'; reszta nie do końca [Eeeee..... To chyba być rodzaj jabłko, prawda, Merna?]).
Koniec końców troll był w mniejszości, bo upór orków jest znany w całym Lotharis. I nawet Lucky wiedział, że przy nich, krasnoludy to 'tylko' marudy.....

Elminster

Elminster za życia człowieka był bardzo cierpliwy i spokojny jak na maga przystało.Ale kusi go żeby spalić Mernie włosy ognistą kulą.Troll zamyślił się nie zwracając na nic uwagi.
-To były piękne dni-mówił pod nosem

Sheol van Beliar

Sheol wreszcie przestał udawać brak zainteresowania. odłożył na tależ ogryzioną kość i spojrzał na całą trójkę, to jest Mernę, Elminstera i Lucky'ego.
- Przestaliście wreszcie? Potrafię zrozumieć porywczość, potrafię zrozumieć pewne kłopoty z manierami, potrafię zrozumieć że kogoś coś denerwuje. Ale naprawdę, nie musicie tłuc się ze sobą w czasie obiadu. Sądzę że można znaleźc po temu sposobniejszy czas i miejsce. Merno, jeśli nie możesz znieść braku manier i pomyślunku, to dlaczego kiedy widzisz takowe, sama zaczynasz się tak zachowywać? A ty, Elminsterze, byłeś magiem. Człowiekiem mądrym i obytym. Zachowałeś się, jakbyś nie wiedział że ją prowokujesz. Należycie do tej samej organizacji. Wiecie co jest pewną przepowiednią zwycięstwa? Kłótnie wewnątrz szeregów wroga. Zastanówcie się nad tym. Poza tym, średnio mam ochotę kończyć posiłek wśród połamanych mebli, odoru spoconych walką ciał i rozchlapanego wina. Skoro chwilowo postanowiliście odpocząć i powspominać stare czasy, to może zajmijcie się tym na dłużej? Albo, jak mi Adamnann miły, sam was uspokoję...
Przeszywające spojrzenia lśniącego oka przeniosło się z Trolla na Orczycę, a potem na Krasnoluda.
- Lucky, mógłbyś podać mi tą wspaniałą baraninę, przygotowaną według przepisu Thorina Ragnarsona? Tak mi się przynajmniej wydaje, że to jego receptura. Dawno jej nie jadłem...

Lucky

Wyciąnął swe niezgrabne łapy, podał baraninę-wiesz Sheolu, że trochę się osmieszyłeś mówiąc:"Należycie do tej samej organizacji. Wiecie co jest pewną przepowiednią zwycięstwa? Kłótnie wewnątrz szeregów wroga. Zastanówcie się nad tym"
bo my takie zeczy robimy gdy nam sie po prostu nudzi bo nieukrywajmy ze jako gosc nic ciekawego tu nie wniosłes-spojrzał z mimowolnym wyrzutem w twarz mrocznego elfa.

Elminster

Troll spojrzał na ich oboje.
-Skoro masz pretensje, to naucz merne odrobiny życzliwości.
Elmister wyciągnął kiążke i zaczął powoli czytać.

Sheol van Beliar

Sheol odstawił półmisek na stół i spojrzał na Lucky'ego.
- Zły moment wybrałeś sobie Krasnoludzie na irytowanie mnie. Nie wiem jaką ty znasz gościnność, jednak ja nie przywykłem do tego, aby przy stole, do którego zaproszono mnie jako gościa, ktoś kłócił się albo bił. Nie spodziewałem się też, abym jako zaproszony miał obowiązek sprowadzać ze sobą rozrywkę. Nie jestem dyrektorem cyrku. - głos Elfa zniżył się, stał się chrapliwy - A przede wszystkim, przywykłem do traktowania mnie z należnym mistrzowi gildii i hrabiemu szacunkiem. Nie wpadłbym na pomysł, żeby nie usłyszawszy takiej propozycji, mówić po imieniu górskiemu Thanowi. Marvola tutowałem Cezarem, zanim sam nie zaproponował rezygnacji z tego. A nawet jeśli uważasz to co powiedziałem za śmieszne, wolałbym żebyś zachował swoje komentarze na ten temat dla siebie.

Merna

Merna patrzyła z uśmiechem na Sheola i Luckiego. Przestała się już interesować trollem. Wyraźnie bawiła ją kłótnia elfa z krasnoludem i nie starała się tego ukryć.
- Spokojnie... (czknięcie) - rozpoczęła. W momencie, w którym otwarła usta opary alkoholowe wypełniły całe pomieszczenie. - Elf i krasnolud... eeee (czknięcie). Znaczy.... Wiecie, ja się z Elmnisterem się nie kłóciłam wcale tak bardzo jak myślisz, że się kłóciłam, to znaczy na tyle się nie kłóciłam jak ty się kłóciłeś z Luckim o moją kłótnię.... (czknięcie). Eeeeee.... (czknięcie). No cholera jasna z tymi czknięciami... Co ja miałam? - i tu na chwilkę urwała. Było widać jej zanijpokojenie z powodu własnego stanu. W takiej chwili nawet ona nie była pewna samej siebie. - Sheolu..... Wiedz, że nasza gildia jest bardziej ze sobą kochająca..... Eeeee... To znaczy (czknięcie) jej członkowie bardziej się lubią i są ze sobą bardziej spokrewnieni niż w żadnej innej. Możesz być tego pewien (czknięcie). Poza tym bądź mniej oschły dla krasnoludów. (czknięcie). Oni są na tyle bezpośśśśśs.... Bezssspoś..... Bzyp..... No, wiecie, o co mi chodzi? Mówią prosto i wyraźnie to, co mają na myśli. Dlatego ich wypowiedzi powinny być traktowane raczej poważnie, bo jest to jedna z najabrdziej spostrzegawczych ras z Rivangoth.... (czknięcie). Bez urazy oczywiście...
I w tym momencie po całej sali przeszedł echem odgłos, który przypominał uderzenie czołem humanoida w blat stołu.

Elminster

Elmister okrył kocem Merne, poczym zwrócił się się doSheola
-My często się kłócimy, lubimy to robić bo wtedy nasza gidia przypomina cyrk, Widać że niektórzy już się uchlali.-Spojrzał na śpiącego Marvola i Merne.

Sheol van Beliar

Elf wyprostował się słuchając słów Merny. Kiedy opadła na stół, wzruszył ramionami. Zachrzęściły naramienniki.
- Coż, może rzeczywiście macie rację oboje - zwrócił się do Elminstera - Nie przywykłem do takich układów w żadnych organizacjach. Jedyne do których dotąd należałem, były oddziałami wojskowymi, gdzie kłótnie wyglądały zupełnie inaczej i były szybko rozsądzane przez oficerów. Taka sama jest moja Gwardia. To co zobaczyłem przed chwilą, przypomniało mi raczej zwariowanych poszukiwaczy przygód. Ale nie zaprzeczę - tu spojrzał na Lucky'ego - że twoją uwagą poczułęm się dotknięty.
Tu Sheol nie czekając na odpowiedź Krasnoluda, jakby się jej wogóle nie spodziewał, zerknął w stronę Marvola.
- Szkoda że zasnął. Posłałem służgę po prezent który mu przywiozłem, a teraz nie mam jak mu go podarować.
Jakby na życzenie wszedł do sali służący i podał Elfowi duży pakunek.

Lucky

hm- chrząknął- mam nadzieję że u nas dłużej zabawiasz a Marvolo jak się obudzi za jakieś 8 godzin to wetdy mu podarujesz ów prezent, wiesz moje słowa jeśli cię obraziły to przepraszam za nie, jednakże wiesz że jestem krasnoludem a mój lud jest bardzo bezposredni.

Elminster

Elminster spojrzał z uśmiechem na luckiego
-Wiele rzeczy można powiedzieć o krasnoludzie.Po czym spojrzał na Sheola
-Widać że uczta się kończy-rozejrzał się po sali.
-Prawie każdemu alkohol uderzył do głowy, to co teraz robimy?

Sheol van Beliar

Sheol zwrócił się znów do Lucky'ego, chyba nieco zaskoczony.
- Wiem, znam obyczaje twojego ludu. Nie chowam urazy. - sięgnął po podany mu wcześniej półmisek - A baraninka wyborna. Miałem rację co do nazwiska twórcy przepisu?
Przełknął kąsek i rozejrzał się po sali, przypatrując się leżącym na i pod stołami wojownikom.
- Masz rację Elminsterze, uderzyło. Uderzyło i powaliło - uśmiechnął się złośliwie - Jednak twoja masa, krasnoludzki łeb i moje przyzwyczajenie do wina wystarczyły żeby przetrwać - uśmiechnął się podnosząc do ust kielich. Upił mały łyczek i sięgnął znów po pieczeń - Pytałeś co teraz... Widziałem że coś czytałeś. Sam kiedyś interesowałem się magią, więc możliwe że znajdziemy kilka wspólnych tematów. Może macie tu jakąś bibliotekę? - spytał ocierając palce w chustkę.

Lauxema

Do sali weszla postac ubrana w czarn plaszcz z insygniami Mrocznego Przymierza. Jego twarz byla pokryta blizna, srebrzyste wlosy przyozdabialy glowe, a twarz byla ogorzala od pustynnego piasku. Jego twarde rysy zdradzaly, ze wiele podrozowal i wiele widzial.Wchodzil akurat w momencie kiedy zapadly ostatnie slowa.

Zaintrygowalo mnie to. Co prawda zmierzalem na podworze lecz uslyszawszy slowa o magi ruszylem ku krasnoludowi i nieznanej mi jeszcze postaci.

"Witam szanownych panstwa"- zaczelem wolno- "Uslyszalem, wchodzac tu, ze interesujecie sie magia. Nie wiecie Panie, ze magia w Loarthis jest zabroniona?"

Usmiechnelem sie miekko.

Elminster

Elminster spojrzał w twarz nowemu przybyszowi
-Niech ci z Lotharis pilnują własnych spraw.
Zwrócił się do Sheola.
-Jasne że mamy tu biblioteke i to ogromną, sam wybierałem książki jakie tam mają być, Jest sporo książek o magi, więc bedzie o czym poczytać.

Marvolo

W tej chwili Marvolo przebudzony widać, zainteresował się rozmową:
-O co chodzi??-spytał tonem jakby z księżyca spadł, i przeleciał po całej sali markotnym wzrokiem

Lauxema

Spojrzałem na dość pokraczną kreaturę, która ośmieliła się wtracić do rozmowy. Wzruszyłem tylko lekko ramionami.

"Nie do ciebie się zwracałem. Interesuje mnie zdanie twoje panie."

Sheol van Beliar

Po raz kolejny Sheol przerwał jedzenie. Odłożył na tależ sztućce, otarł palce w hustkę i spojrzał na Marvola. Jego twarz przybrała wyraz lekkiej ironii.
- Muszę przyznać że całkiem ciekawie prezentuje się wasza sala godów. Zaczyna mi przypominać gościniec z Altdorfu do Nuln.
Mroczny Elf podniósł głowę i przyjżał się krytycznie przybyszowi. Wbił spojrzenie czarnego oka w jego twarz, opierając dłoń na głowni szabli.
- Nie chciałbym uchybić w czymś waszym ludzkim obyczajom, jednak jeśli się nie mylę, to ty wszedłeś do tej sali, wtrąciłeś się w naszą rozmowę i w dodatku obrażasz gospodarza. Nie wiem czy zauważyłeś Elminsterze - Elf odwrócił się do trolla - że rzadziej zdażają się Orki które łamią obyczaje plemienne, niż ludzie którzy nie zważają na dobre wychowanie...

Marvolo

Marvolo powietał Lauxemę lekkim skinieniem głowy:
-Witaj, miło znów Cię widzieć, usiądz z nami do stołu-To mówiąc wskazał lewą ręką na krzesło-Teraz zwrócił się do Sheola:
-Nie wiem do kogo zwrócił się Lauxema:

Maciej z Zadupia

Bez trudu odnalazłem salę. Wszedłem do środka. Widoczne były efekty niedawnej libacji. Przy zdrowych zmysłach były tylko cztery osoby. Krasnolud, troll, mroczny elf i Cezar.

Podszedłem do stołu. Kilka osób obudziło się łapiąc się za głowę."Ave Cezar." Uderzyłem się w pierś. "Na imię mi Maciej z Zadupia. Jestem ambasadorem Mrocznego Przymierza."

Marvolo

Marvolo popatrzył w twarz Macieja:
-Ave Cezar??(LOOL) nikt mnie tak tutaj nie nazywa chyba że oficjalnie, ale wyjaśniłem już Sheolowi i Lauxemie że będąc ambasadorami gildii sojuszniczych macie się czuć tutaj parwie jak u siebie.Czy u siebie w gildii mówicie do mistrza: 'O wielki mistrzu'??Oczywiscie że nie..- uśmiechnął się- Nie miejcie mi tego za złe ale wole jak wszyscy do mnie zwracają się Marvolo.-Poważnie ukłonił sie Maciejowi- Jesteś naszym sojusznikiem i nawzajem wiec siadaj z nami, jest już tu Lauxema.

Maciej z Zadupia

"Dobrze Ceza... znaczy Marvolo."

Usiadłem i nalałem sobie wina. Parę skacowanych osób już wyszło.

"Chciałbym wznieść toast za nasz sojusz. Wasze i nasze zdrowie" - krzyknąłem. Kilka osób na sali zawtórowało mi. Pociągnąłem zdrowego łyka z czary.

Usiadłem na ławie i zwróciłem się do Marvola. "Widzę, że bogato przyjmujecie sojuszników i dobrze ich traktujecie. To ważna cecha, dla każdej gildii."

Merna

Coś na sali kichnęło, a chwilę potem zakaszlało. Potężne ciało Merny uniosło się do góry, po czym ze wspaniałym hukiem runęło na stół łamiąc go. Orczyca wstała i z głupim wyrazem twarzy wpatrywała się w narobiony przez siebie bałagan.
- Moja głowa.... - wyrzekła.
Nikt z obecnych na sali nie widział jeszcze nigdy aż tak dużego kaca. Wydawało się to tym dziwniejsze, że Ambasador zasnął dopiero pół godziny temu.
- Ile ja wypiłam?... - do mózgu Merny napływały wolno fale cudownej i oświetlającej wszystko świadomości. - O.....! Ktoś nowy?.... Kimże jesteś, przybyszu?
Nie wiadomo właściwie, do kogo berserkerzyca skierowała to pytanie. Normalnym było, że powinno zostać skierowane do Macieja, jednak ten stał dokładnie za orczycą, która gapiła się w ścianę.
- Ponoć miał do nas przybyć jakiś nowy ambasador. Przybył już? - wyrzekła, wyraźnie kierując pytanie do Lauxemy i szczerząc się w kierunku Macieja. - To ty? Jestem Merna i jestem ambasadorem Złotego Legionu. Miło mi poznać - i wyciągnęła dłoń w kierunku człowieka z Zadupia.

Lauxema

Lauxema stal dumnie wyprostowany.

"Wybaczcie jezeli uchylilem jakkimkolwiek obyczaja"- powiedzialem do wszystkich, po czym zwrocilem sie do Mrocznego Elfa-"Nie wiem czy sie nie przeslyszalem, ale nie jestem z rasy ludzi. Jestem elfem, odrebnego szczepu tak jak ty. Zwrocilem na ta rozmowe uwage bo magia w Loarthis, aczkolwiek tu sie znajdujemy, jest zakazana. Chce wiec tylko poznac twoje zdanie"

Zacisnelem reke na rekojsci mojego wiernego miecza, bowiem elf wydawal sie byc zdnerwowany

"Wybacz Marvolo, ale nie usiade, spiesze sie w podroz po pewna ksiege"- mowiac to mozna bylo zauwazyc blysk w oku elfa.

Po chwili jego wzrok na nowo powedrowal w strone Mrocznego Elfa.

"Nie chce walczyc, panie. Chce znac tylko twoje zdanie."

Maciej z Zadupia

Skacowana orczyca wyciągnęła do mnie swoją wielką dłoń. Ostrożnie ją uścisnąłem.

"Cała przyjemność po mojej stronie. Pierwszy raz widzę ambasadora, który jest orkiem, w dodatku tak dobrze wychowanym." - odpowiedziałem, po czym sięgnąłem, po minotaurzy udziec.